Jan Paweł II modli się w katedrze pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
(Lwów, 25 czerwca 2001 r.)

Wizyta Jana Pawła II na Ukrainie 23-27 czerwca 2001 roku przeszła do historii zapewne jako jedna z najważniejszych pielgrzymek tego pontyfikatu. Dla samego Ojca Świętego pobyt na Ukrainie miał wielkie znaczenie jako swoiste wypełnienie wielkiego projektu tego Papieża w dziedzinie budowania Europy, która winna oddychać swymi dwoma płucami – wschodnim i zachodnim.

W swoich wypowiedziach w Kijowie i Lwowie Jan Paweł II poruszał m.in. niektóre aspekty dotyczące relacji polsko-ukraińskich. Papież wzywał do jedności, do wzajemnego wybaczenia, wskazywał na uniwersalny przekaz Dekalogu, który powinien być dla każdego życiowym kompasem, fundamentem cywilizacji, stawiającej ponad wszystko prawo do życia, wolność wyznania i godność każdego człowieka. Poniżej przedstawiamy fragmenty z kazań Papieża-Słowianina, które okazują się po latach wciąż aktualne.

„Przybywam do was, drodzy obywatele Ukrainy, jako przyjaciel waszego szlachetnego kraju. Przybywam jako brat w wierze, aby uściskać tak licznych chrześcijan, którzy pośród najsroższego ucisku wytrwali w wierności dla Chrystusa. Przybywam kierowany miłością, aby wszystkim ziemiom tej ziemi, Ukraińcom o wszelkiej przynależności kulturalnej i religijnej, wyrazić moją serdeczną przyjaźń” – mówił papież na lotnisku Boryspol w Kijowie.

Podczas odwiedzin Lwowa Jan Paweł II bardzo ściśle i efektywnie zbalansował akcenty polsko-ukraińskie. „Czas już oderwać się od bolesnej przeszłości! […] Trwajcie w jedności!” – taka była główna idea głoszona przez papieża na płaszczyźnie porozumienia między Ukraińcami i Polakami.

Msza święta w obrządku łacińskim na hipodromie we Lwowie (26 czerwca 2001 r.)

„Dzisiaj […] odczuwamy głęboką wewnętrzną potrzebę uznania różnych przejawów niewierności ewangelicznym zasadom, jakich nierzadko dopuszczali się chrześcijanie pochodzenia zarówno polskiego, jak i ukraińskiego zamieszkujący te ziemie. Czas już oderwać się od bolesnej przeszłości! Chrześcijanie obydwu narodów muszą iść razem w imię jedynego Chrystusa ku jedynemu Ojcu, prowadzeni przez tego samego Ducha, który jest źródłem i zasadą jedności.

Niech przebaczenie – udzielone i uzyskane – rozleje się niczym dobroczynny balsam w każdym sercu. Niech dzięki oczyszczeniu pamięci historycznej wszyscy będą gotowi stawiać wyżej to, co jednoczy, niż to, co dzieli, ażeby razem budować przyszłość opartą na wzajemnym szacunku, na braterskiej wspólnocie, braterskiej współpracy i autentycznej solidarności. Dzisiaj abp Józef Bilczewski i jego towarzysze bp Pelczar i abp Szeptycki wzywają was: trwajcie w jedności!” – zwrócił się do wiernych we Lwowie papież Jan Paweł II.

Wizyta Papieża-Polaka na Ukrainie była wyjątkowym czasem przemiany, była spotkaniem Apostoła Naszych Czasów, który zatroskany o losy braci w wierze przybył tu, by dać świadectwo swojej osobistej troski o przyszłość narodu ukraińskiego. W mediach podsumowywano, że po zburzeniu muru berlińskiego, przełamaniu kubańskich barier, po wizycie na Łotwie i na Litwie, Jan Paweł II rozpoczął erozję muru wschodniego.

Święty Naszych Czasów tą pielgrzymką po raz kolejny, przyczynił się do budowania świata, w którym respektuje się życie, sprawiedliwość i pokój.

Opracował: Andrzej Leusz

Audycja radia CKPiDE: