Fot. vaticannews.va

Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Był zwykłym chłopakiem, który kochał piłkę nożną, narty i wędrówki górskie, uwielbiał kremówki, pisywał poezje i grał w teatrze. Jednocześnie był to chłopak o niezwykłej wierze i wyjątkowym powołaniu. Święty Jan Paweł II – Człowiek, który został Papieżem i Papież, który pozostał Człowiekiem. W roku 2025 przypada 105. rocznica z dnia jego urodzin oraz 20. rocznica śmierci.

Są ludzie, w których obecności, ustępują podziały narodowe, religijne czy polityczne, a ich łagodne spojrzenie wypełnia serca pokojem i nadzieją – są jakby promykiem jasności, który wskazuje właściwe ścieżki. Są ludzie, którzy potrafią jednoczyć narody. Niepodważalny autorytet moralny, wykraczający poza zwykłe wskazówki, przykładem życia dający świadectwo wiary i wartości życia ludzkiego. Święty Jan Paweł II był właśnie takim Człowiekiem.

W swoim nauczaniu pragnął rozpalić w ludziach nadzieję oraz miłość względem bliźnich. Ewangeliczna postawa ofiarnej służby oraz przebaczenia, płynącego z jedności w Chrystusie. Bliźnich traktował jako swoich braci, pamiętając, że każdy z nas został stworzony na Boży Obraz i Podobieństwo. Nawet po zamachu 13 maja 1981 roku w jego sercu nie było nienawiści, jedynie przebaczenie i czułość względem sprawcy. Podobnie do Chrystusa, który na krzyżu prosił o przebaczenie dla swoich krzywdzicieli, Święty Jan Paweł II wybaczył zamachowcy. Do tego jest zdolny tylko prawdziwie wolny człowiek.

„Wszyscy potrzebujemy przebaczenia ze strony naszych braci, wszyscy zatem winniśmy być gotowi przebaczać. Prosić o przebaczenie i przebaczać – oto droga prawdziwie godna człowieka” – Orędzie na XXX Światowy Dzień Pokoju, 1997 rok.

Fot. vaticannews.va

Uwielbiał wędrówki górskie, gdyż właśnie w górach odczuwał wyjątkową bliskość Stwórcy. Spoglądanie Jego dzieł, wielki zachwyt i podziw, które wywołują odwieczne i potężne szczyty górskie, piękne i delikatne kwiaty polne, wskazują na Majestat Tego, który powołał ich do życia. W podróżach przed pontyfikatem towarzyszyli mu młodzi ludzie, jego studenci, dla których stał się wzorem do naśladowania i przykładem walki o sprawiedliwość i prawdę. W czasach komunistycznych jego łagodność, pokora, wierność wartościom i nieustające trwanie na modlitwie stały się mocną bronią.

Po wybraniu na Stolicę Apostolską odbył 104 pielgrzymki międzynarodowe, odwiedzając 129 krajów na wszystkich kontynentach. Odbył również ponad 140 podróży apostolskich na terenie Włoch. Głosząc naukę Chrystusa o jedności i przebaczeniu na całym świecie, przemierzył łącznie ponad 1,5 mln km. Pielgrzymkom towarzyszyły spotkania z milionami wiernych, podczas których siał ziarna wiary, nadziei, miłości i pokoju. W sposób szczególny kierował swoje nauki do młodzieży i rodzin, gdyż właśnie na ich ramionach spoczywa odpowiedzialność za przyszłość.

„Szukajcie tej prawdy tam, gdzie ona rzeczywiście się znajduje! Jeśli trzeba, bądźcie zdecydowani iść pod prąd obiegowych poglądów i rozpropagowanych haseł! Nie lękajcie się Miłości, która stawia człowiekowi wymagania” – List do młodych całego świata, 1985 rok.

Fot. vaticannews.va

Jednym z przewodnich motywów swego pontyfikatu Jan Paweł II określił hasło: „Człowiek drogą Kościoła”. Jako filozof, Święty skupiał się na godności człowieka i jego fundamentalnej roli w kształtowaniu się i wzmacnianiu jedności we wspólnocie chrześcijan. Podkreślał, że człowiek jest nie tylko sprawcą swoich czynów, ale przez te czyny jest zarazem w jakiś sposób „twórcą siebie samego”. Nigdy nie oskarżał ludzi, ale mierzył ich miarą swego serca, pełnego miłosierdzia i dobroci. Był wrażliwy na krzywdę i społeczną niesprawiedliwość.

Dążył do powszechnego pojednania. Święty Jan Paweł II zapraszał przedstawicieli zarówno innych wyznań chrześcijańskich, jak i innych religii do wspólnej modlitwy o pokój w ramach Światowych Dni Modlitw o Pokój. Spotykał się z przywódcami judaizmu, islamu, buddyzmu czy hinduizmu, odwiedził również synagogę, buddyjską świątynię oraz meczet. Dla niego liczyli się ludzie. Nauczał, że naszą cywilizację trzeba opierać na uniwersalnych wartościach miłości, pokoju, solidarności i wolności.

„Prawda o człowieku jako jedynym stworzeniu na ziemi, którego Bóg chciał dla niego samego, pozwala bez względu na religię, światopogląd czy kulturę uświadomić sobie, że osoby nigdy nie można „używać”” – homilia w Monte Sameiro, 1982 rok.

Ponadczasowe nauczanie Jana Pawła II jest aktualne również teraz, kiedy niszczy się godność człowieka, a sprawiedliwość jest uzależniona od korzyści finansowych. W obliczu wojny, łamania praw, niszczenia życia i krzywdzenia bezbronnych Święty Papież pozostawia słowa ku pokrzepieniu serc, wskazując, że „cierpienie jest w świecie również po to, żeby wyzwolić w nas miłość, ów hojny i bezinteresowny dar z własnego „ja” na rzecz tych, których dotyka cierpienie”.

Tekst: Danuta Stefanko