Niżniów – wieś znajdująca się w rejonie tłumackim obwodu iwano-frankiwskiego (dawne woj. stanisławowskie), położona na prawym brzegu Dniestru w miejscu wlewu w niego rzeczki Tłumaczyk. Tu zaczyna się szeroko promowany w turystyce jar Dniestru. Ze strony północnej t.j. podolskiej, dopływa rzeczka Złota Lipa i potok bez nazwy. Taka lokalizacja dolin rzek spowodowała, że Dniestr w tym miejscu można przekroczyć szosą, koleją i dwoma potężnymi mostami.
Już w XV wieku w Niżniowie powstała parafia rzymsko-katolicka. Do roku 1939 był czynny Zakład Sióstr Niepokalanek błogosławionej Matki Darowskiej i klasztor ojców paulinów. W Niżniowie mieszkało stanem na rok 1939 około 1 500 Polaków.
W czasach wojen za władanie strategicznymi mostami toczono zawzięte walki. W 1919-1920 walczyli tu także polscy żołnierze, ostatnio – razem z petlurowcami przeciwko bolszewikom. Po bitwie pozostały tylko groby. W latach dwudziestych na miejscu pochówku (kwatery) polskich żołnierzy postawiono skromny kamienny pomnik. Po wyjeździe Polaków ze wsi, pomnik został bardzo zniszczony, a z upływem czasu o nim zapomniano.
Na początku maja br. z inicjatywy Dmytra Romanyszyna, deputowany do Rady Rejonowej Tłumacza oraz Marii Osidacz, dyrektor Centrum Kultury Polskiej i Dialogu Europejskiego w Iwano-Frankiwsku (d. Stanisławowie) kilka mieszkańców, Ukrainców wsi Niżniów oraz młodzież polskiego pochodzenia i wolontariusze CKPiDE przeprowadzili prace porządkowe na starym, opuszczonym polskim cmentarzu miejscowości Niżniów, który spowija las. Na miejscu m.in. wycięto gałęzi i drzewa, które niszczą groby. Zapalono znicze i wspólną modlitwą uczczono pamięć poległych.
Cmentarz na którym prowadzono prace, znajduje się obok zniszczonego klasztoru sióstr Niepokalanek. Kiedyś nazywany – cmentarzem przykościelnym. W wojskowej kwaterze spoczywa około dziesięciu polskich żołnierzy z wojny polsko-bolszewickiej. Oprócz mogiły żołnierskiej na terenie cmentarza przetrwało jeszcze ponad 40 pomników osób cywilnych, potrzebujących odnowienia lub stałej opieki. To miejsce jest bezsprzecznie jednym z najstarszych i największych cmentarzy polskich na Kresach (ok. czterech hektarów).
Autor tekstu: Leon Orzeł, Andrzej Leusz
Zdjęcia: Andrzej Leusz
